Opis
Niniejsza książka to książkowy debiut młodego filozofa, Wojciecha Zalewskiego. (…) Zalewski ma swój bardzo wyraźny krąg autorów, swój styl pisania i przede wszystkim główny temat, który go fascynuje i którym zajmuje się od zawsze: nadzieja. Lecz po lekturze książko nie ma wątpliwości, że dla Autora nadzieja wiążę się ściśle z miłością, na temat której pisze szczególnie pięknie na kanwie analizy myśli Gabriela Marcela, a także wielkich twórców filmu (…). Krąg myślicieli bliskich Autorowi – to szeroko rozumiana myśl egzystencjalna i dialogiczna: Gabriel Marcel, Paul Ricoeur, Józef Tischner, ale także Miguel de Unamuno, Albert Camus, a przede wszystkim mistrzowie kina: Ingmar Bergman i Andriej Tarkowski. Analizy Zalewskiego są naukowo bardzo odpowiedzialne, wnikliwe i podpierają je dobrze dobrane cytaty. (…) Wydaje mi się, że tematy nadziei i miłości są dla człowieka najważniejsze i najpilniejsze, choć zarazem filozoficznie najtrudniejsze i na pozór najbardziej abstrakcyjne. Eseje Zalewskiego są pisane w sposób zrozumiały, a zarazem zaangażowany, co powoduje, że czytelnik włącza się w te tematy z pełnym przekonaniem. Książka jest interesująca i obiecująca.
