Opis
Współczesny Lwów jest miastem monokulturowym, w którym kwestia ukraińskiej identyfikacji, szczególnie w kontekście realiów inwazji rosyjskiej, nie podlega wątpliwości. Pod koniec XIX wieku stolica Galicji Wschodniej miała zupełnie inny charakter, ponieważ w obrębie jej granic współistniały różne narody pragnące zachować swoją oryginalność. Wielokulturowa historia Lwowa znajduje wyraz w jego architekturze, z kolei w literaturze – tylko w znikomym stopniu. Wspólna przeszłość polskich oraz ukraińskich środowisk intelektualnych z przełomu XIX i XX stulecia została zapomniana lub wymazana przez mroczne wydarzenia XX wieku.
Dzięki przywołaniu w niniejszej książce licznego wyboru cytatów pochodzących z polskiej i ukraińskiej prasy, wspomnień twórców, sprawozdań z działalności instytucji nauki i kultury, przekładów oraz fragmentów tekstów literackich czytelnik ma możliwość samodzielnego ustalenia, czy z perspektywy XXI wieku jest uprawnione mówienie o zapomnianym świecie polsko-ukraińskim, w którym literatura, nauka i sztuka były świadectwem nie asymilacji, lecz odrębności z jednoczesnym zachowaniem szacunku wobec kultury sąsiadów.
