Opis
Niniejsza książka jest wartościowa i potrzebna. Odznacza się rzeczowością, syntetycznością, pomysłowością, głębią myślową. Autor podejmuje próbę omówienia twórczości literackiej Karola Wojtyły, umieszczając ją w kontekście korespondencji, a także encyklik i homilii późniejszego papieża. Zagadnienia porządkujące rozważania to: prymat ducha nad materią jako jedna z najważniejszych zasad cywilizacji łacińskiej, nawrócenie jako najważniejsze doświadczenie egzystencjalne i religijne uobecnione w utworach literackich Karola Wojtyły oraz stosunek do nowoczesności będącej wyzwaniem dla ludzi wierzących i wspólnoty Kościoła. Padająca w tytule rozprawy formuła „polskość łacińska” pochodzi z listu dziewiętnastoletniego Wojtyły do nauczyciela i przyjaciela, Mieczysława Kotlarczyka. Twórczość autora „Tryptyku rzymskiego” jest tutaj rozpoznana jako zakorzeniona w tradycji łacińskiej. To zakorzenienie uwidocznia się w sposobie rozumienia podstawowych pojęć i zagadnień na przykład Boga, człowieka, wspólnot religijnej i politycznej, a także dziejów narodu i państwa polskiego oraz Kościoła i świata.
