Opis
Książka nosi charakter obszernego eseju. Autorka, wychodząc od skargi Mickiewiczowskiego Gustawa na krzywdę, jaką mu wyrządziły „książki zbójeckie”, śledzi obecność zaskakująco często pojawiającego się w literaturze tematu niekorzystnego oddziaływania lektury na bohaterów literackich w takich utworach, jak „Piekło” Dantego (pieśń V), listy Heloizy i Abelarda, opowieści o Tristanie i Izoldzie, „Julia czyli Nowa Heloiza” Rousseau, „Cierpienia młodego Wertera” Goethego, „Zbójcy” Fryderyka Schillera, „Czerwone i czarne” Stendhala, „Pani Bovary” Flauberta, czy wreszcie „Anna Karenina” Tołstoja. Istotną perspektywę interpretacyjną stanowi perspektywa aksjologiczna: autorka pyta o to, jaki świat wartości został w każdy z tych utworów wpisany i w jaki sposób pisarze usiłowali nas doń przekonać. Dokonuje również porównania wymienionych dzieł pod kątem perswazyjnych zabiegów odautorskich, obecnych na poziomie fabuły, kreacji bohaterów, języka. Stawia i stara się udowodnić tezę o możliwości objęcia współcześnie rozumianą formułą „książek zbójeckich” również i tych dzieł. Jako przykłady potencjalnie odmiennego rodzaju oddziaływania przywołane zostają natomiast „Niebezpieczne związki” Choderlosa de Laclos, Don Juan Byrona oraz „Dziennik uwodziciela” Sørena Kierkegaarda.
