Opis
Nie byłoby tego „pożegnania”, gdyby moi rodzice kilka lat po zakończeniu pierwszej wojny światowej nie znaleźli na Wołyniu swego miejsca. Cóż, ze świeżo zdobytym dyplomem podmistrza masarskiego niełatwo było zadomowić się na Kresach. Próbowali osiedlić się w „uprzemysłowionych”, z tartakiem i parkietnią, Maniewiczach. Wynajęli mieszkanie u Uszera. W domu u Żyda urodził się mój brat Ryszard. Lepsze warunki i perspektywę stwarzał Powursk, mniejsza osada, z wojskowym garnizonem i artyleryjskim poligonem. Tu ujrzałem świat, jedenaście lat po traktacie ryskim, w domu fryzjera, Ukraińca Kucharuka. Ojciec kupił od niego kawałek „nadziałowej” ziemi i rozpoczął w 1934 roku budowę domu – „rodzinnego gniazda”.
