Opis
Wskazane w tytule książki główne kategorie: „fuga” i „rap” to muzykologiczne terminy wykorzystane przez Autora jako nazwania cech konstrukcyjnych jego modalności i wreszcie odnoszące się do całej twórczości jako kwantyfikatory historycznoliterackie. […]Widziana jako całość (czyli korpus wierszy, autokomentarzy oraz innogatunkowych wypowiedzi) twórczość krakowskiego poety jest konsekwentną realizacją indywidualnie pojmowanej przez niego liryki „troski” – obywatelskiej, w podstawowym słowa znaczeniu. Krzysztofa Koehlera jako „hermeneutę historii” zajmuje troska i namysł nad losami wspólnoty polskiej, rzucanej w wiry dziejów. […] Koehler jako poeta „doctus”, akademicki historyk literatury dawnej, wysnuwa z doskonale sobie znanej tradycji staropolskiej i modernistycznej różnorodne nici, by spleść własną, choć polifoniczną, opowieść o współczesności. […] Sukcesem Autora monografii jest udowodnienie wewnętrznej spójności całego dorobku Krzysztofa Koehlera. Spójność ta ujawnia się wówczas, gdy – jak trafnie rozpoznaje Autor – skupimy uwagę na przemierzaną w tej twórczości poetycką „Bildungsreise”. „Pomiędzy fugą a rapem rozciągają się dwa «krańce długiego pola», po którym wędruje metafizyczny pielgrzym, a zarazem główny bohater tej poezji”. Droga ta ma ukierunkowanie progresywne, bowiem na jej kolejnych etapach poeta rozwija i wzmacnia swą tożsamość „partyzanta prawdy”. Również przemiany poetyki nie są tak radykalne, jak wolno by na pierwszy rzut oka sądzić. Ireneusz Staroń pisze: „Można niekiedy odnieść wrażenie, że w gruncie rzeczy ta poezja składa się z niewielkiej liczby stałych, powtarzalnych elementów. zaś jej bogactwo wynika jedynie z bogactwa kombinacji”.
