Opis
Autor tego zbioru, odbywa podróż na Sardynię, by przebiwszy się „przez gęstwę chmurnych znaczeń”, zyskać świeżą perspektywę poetycką i egzystencjalną, a potem – uchwycić dynamiczną relację między liczbą a słowem, pozostającymi czasem w sporze, innym razem w dialogu. Lecz ostatecznie – łączącymi swe siły, aby objaśniać nam świat. Najbardziej metafizyczny ze wszystkich chyba tomów Bogdana Jaremina stawi nowe hipotezy («może trzeba rozumieć świat tak, jak ryba rozumie wodę»). Przypomina również, że poezja, chcąc sprostać rzeczywistości, musi podchodzić z respektem do jej złożonej istoty oraz do zawiadujących nią praw. Z pozoru chaotycznych, niejasnych albo zbyt surowych jak zasady budowlanej geometrii. Lecz nacechowanych powagą godnego zaufania ładu.
